Nu vrijdag staat de Nieuwkerkse dorpskom bol van de activiteiten. Er vindt onder meer een massale wielerhappening plaats, een criterium met vedetten, een stunt, muzikale optredens en dat allemaal in het kader van Steels' afscheid aan het profpeloton en zijn trouwe schare supporters.

In zijn woning aan de Meesterstraat oogt Tom ontspannen. Tijd om terug te blikken op een paar decennia wielersuccessen met heel wat memorabele momenten.

Hoe ben je eigenlijk met koersen begonnen?

Tom Steels

: 'Aan de Zoetwaterstraat in Nieuwkerken nam ik deel aan fietscrossen met De Jonge Crossers. In de streek waren in die tijd wel een tiental crossvelden. Maar fietscross werd gelijkgeschakeld met wielrennen. Ik was 14 jaar en moest noodgedwongen uitwijken naar Nederland voor de fietscross. Het gebeuren in Nieuwkerken bloedde dood. Op mijn vijftiende reed mijn broer Kris met de Broederschool naar Santiago de Compostela. Zo kwam de koersfiets bij ons thuis.'

'Mijn vader kocht een koersfiets op de Vogeltjesmarkt in Antwerpen en ik was vertrokken. Als nieuweling reed ik veel in eigen streek. In mijn eerste jaar als junior werd ik al Belgisch kampioen. In Moskou behaalde ik in 1989 zilver op de kilometer snelheid. Ik raakte gewend aan het leven op hotel en zo rolde ik geleidelijk aan in het profbestaan.'

Ben je ook tijdens buitenlandse wedstrijden veel Waaslanders tegen het lijf gelopen?

'Het Waasland is een echte wielerregio. We hebben enorm veel wedstrijden in eigen streek. Ik had het geluk dat een aantal goede mensen mij omringde. Fons Vandermeulen had Eddy Merckx, Patrick Sercu en Rik Van Steenbergen nog gesteund. Met Thieu Heirbaut ben ik vanaf de nieuwelingen samen opgetrokken. François Notenbaert leerde me nuchter wegwijs in het milieu.'

'Ik heb altijd kritische Nieuwkerkse supporters gehad, maar ik heb er heel mijn carrière op gesteund. Ook tijdens de Ronde van Frankrijk hoorde en zag ik heel goed waar en wanneer er streekgenoten stonden te supporteren. Vooral als ik deel uitmaakte van de bus renners die in groep de berg opklauterde, kon ik de thuissupporters aan hun accent onmiddellijk tussen de massa onderscheiden. Ik herinner me nog dat in Moskou een Belg speciaal voor mij op de wielerpiste kwam supporteren. Het IJzeren Gordijn was nog niet gevallen en hij werd door de geheime dienst geschaduwd. Mijn supporters hadden er duidelijk veel voor over om me te steunen.'

De Tour heeft je een reeks triomfen opgeleverd en ook tweemaal een ongelofelijk volksfeest voor je supporters op Ten Bos in Nieuwkerken.

'Dat waren indrukwekkende festiviteiten. Het is enorm plezierig om door je eigen mensen en dorpsgenoten te worden gevierd. Het is één van de mooiere bewijzen van waardering voor mijn sportieve carrière. Een wielrenner doet het voor de prestaties. De Tour was natuurlijk telkens een hoogtepunt dat lang nazindert omdat iedereen in vakantiestemming is. Maar viermaal Belgisch kampioen worden bij de profs en overal die driekleur uit het raam zien hangen in je eigen dorp, doet wat met een mens. Supporters gelukkig maken geeft erg veel voldoening.'

Ik heb gelezen dat je geen vedette wil zijn, maar je wordt eind deze ambtstermijn wel schepen van Sport in Sint-Niklaas.

'Er is een verschil tussen een bekend iemand zijn en de vedette spelen. Ik voel me bekend maar geen vedette. Als wielerprof kom je makkelijk in de media. Om een politieke functie uit te oefenen, moet je geen vedette zijn. Ik zal altijd de beide voeten op de grond houden.'

'Het sportieve interesseerde mij altijd het meest. Dat blijft ook zo na mijn wielercarrière. Ik wil jongeren begeleiden op hun trainingsessies. Tijdens de wedstrijden moeten ze zelf de pedalen laten draaien. Voor mijn politieke toekomst heb ik nog even tijd. Zo kan ik me inwerken in mijn nieuwe functie.'

Wat mankeert er op sportief vlak in Sint-Niklaas? Een wielerpiste?

'Sport wordt voortdurend belangrijker. Steeds meer mensen kiezen voor uiteenlopende sporttakken. Daardoor groeit de nood aan aangepaste gebouwen en terreinen. Je moet daarin een keuze maken. Veel realiseren kan je niet als de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 voor de deur staan. We mogen qua infrastructuur niet klagen in Sint-Niklaas. Een bijkomende sporthal zou gezien de huidige overbezetting, geen overbodige luxe zijn. In sportieve accommodatie kan je altijd investeren.'

'Oefenen op een wielerbaan wordt de toekomst. Ritten in lijn zijn nu al gevaarlijk door het drukke wegverkeer. Een Tourrit naar Sint-Niklaas halen, zoals in de jaren '70 gebeurde, kost enorm veel geld. Je moet realistisch zijn.'

Je zit al in de gemeenteraad voor SP.A. Hoe kom je naar de raadszittingen?

'Vroeger had ik al vier uur op de fiets gezeten voor de gemeenteraad begon. Nu het niet meer hoeft, beleef ik opnieuw plezier aan het fietsen. Of je 25 of 40 km per uur rijdt, het maakt niets uit. Maar als prof rij je liever 40 per uur. Ik werkte in een wereld die veel energie opslorpte en onder een hoge prestatiedruk. Het vergt opnieuw tijd om je weg te vinden in je leven na de profcarrière. Maar nu de prestatiedruk er niet meer is, wordt het dus makkelijker om naar het stadhuis te fietsen.'

Morgen in de krant een interview met de ouders van Tom Steels.